Mieszkańcy Ameryki Północnej i Europy tyją na potęgę. W większości przypadków za nadwagę odpowiedzialny jest siedzący tryb życia i spożywanie zbyt kalorycznych dań. Zdarza się jednak, że mimo starań nie chudniemy, a często wręcz tyjemy. Dowiedz się, jaki wpływ zaburzenia hormonalne mają na nadwagę i otyłość.
Dlaczego tyjemy? Winne są niewłaściwa dieta i brak ruchu?
W utrzymaniu masy ciała kluczowy jest zerowy bilans kaloryczny, czyli spożywanie dokładnie takiej ilości kalorii, jaką spalamy w ciągu dnia. Pamiętać należy, że kalorie spalamy nie tylko podczas biegania czy na siłowni, ale podczas nauki, pracy, spania, a nawet samego jedzenia. Każda czynność wymaga od nas nakładu energii, jednak u każdego z nas wygląda to inaczej. Za „spalanie kalorii” odpowiedzialny jest nasz metabolizm, który różnić się może ze względu na wzrost i masę ciała, masę mięśni wiek, tryb życia i stan zdrowia. Dlatego jedni mogą jeść więcej i nie tyć, podczas gdy my ograniczamy się w kuchni, a i tak nie chudniemy, a nawet przybieramy na wadze. Zawsze jednak, aby schudnąć, trzeba utrzymać ujemny bilans kaloryczny, a aby przytyć – dodatni.
Zaburzenia hormonalne a przybieranie na wadze
U osób zdrowych wyliczenie codziennego zapotrzebowania kalorycznego nie jest trudne. Istnieją nawet kalkulatory, które nie najgorzej radzą sobie z wyliczeniem, ile powinniśmy jeść, by schudnąć, przytyć lub utrzymać obecną masę ciała. Niestety, gdy nasze zdrowie szwankuje, żadne kalkulatory, a nawet dokładne wzory, nie pomogą nam wyliczyć, ile powinniśmy jeść na redukcji.
Dzieje się tak, gdy z jakichś powodów nasz metabolizm jest znacznie spowalnia, najczęściej w wyniku zaburzeń hormonalnych. Na przybieranie na wadze i trudności w odchudzaniu narzekają osoby z niedoczynnością tarczycy. W przypadku tej choroby procesy metaboliczne mogą zwolnić nawet o 40%, a ponadto organizm chorej osoby gorzej toleruje wysiłek fizyczny. Utrzymanie deficytu kalorycznego wiąże się więc często z głodówkami, które nie są wskazane. Aby zdrowo schudnąć, należy ustabilizować hormony tarczycy.
Inną przyczyną niekontrolowanego przybierania na wadze może być uszkodzenia podwzgórza, w którym znajdują się ośrodki głodu i sytości. Również osobom chorym na zespół Cushinga trudniej jest utrzymać prawidłową masę ciała, a ponieważ zaburzeniom metabolicznym często zaczynają towarzyszyć takie choroby, jak cukrzyca, nadciśnienie czy zaburzenia lipidowe, nieleczony zespół Cushinga może być niebezpieczny, a zdarza się, że jest pierwszym objawem nowotworu złośliwego.
Jeśli borykamy się z nadmiarem tkanki tłuszczowej i z trudem przychodzi nam jej redukcja, powinniśmy sumiennie zapisywać wszystkie spożywane posiłki (z wartościami kalorycznymi) oraz codzienną aktywność fizyczną. Jeśli przez dłuższy czas utrzymujemy ujemny bilans kaloryczny, a mimo to nie chudniemy, problem powinniśmy skonsultować z lekarzem endokrynologiem. Kobiety powinny również udać się do lekarza ginekologa, ponieważ przyczyną przybierania na wadze może być zespół policystycznych jajników, który utrudnia nie tylko utrzymanie prawidłowej masy ciała, ale także zajście w ciążę.
Artykuł powstał we współpracy z Centrum Medycznym Vitamed.
0 komentarzy
